Surówka z selera i czerwonej kapusty

Tym razem przygotowałam dla Was zdrowa i smaczna surówke z selera i kapusty czerwonej. W Turcji mamy teraz sezon na te warzywa więc trzeba korzystać z naturalnego bogactwa witamin.

Sezamki

Dla mnie sezamki to smak dzieciństwa. Sezamki, twarde ciasteczka anyżkowe, sztuczny smak gumy turbo i rozkosznie owocowy, dostępny tylko od święta smak mamby....Anyżki już piekłam, możecie je znaleźć na blogu w tym miejscu. Mają nieco inna strukture niż te sklepowe z lat 80-tych czy 90-tych ale smak niemal identyczny. 

Tęskniąc za starymi smakami w miejscu, gdzie kupienie ciastek anyżowych czy dobrych sezamków graniczy z cudem, postanowiłam sama spróbować odtworzyć ten smak. okazuje się, że to wcale nie takie trudne. Z pomocą przyszedł mi magazyn wydawany przez śląskie blogerki Maszkety.

Tarta zimowa z pieczarkami i cebulą

Uwielbiam pieczarki. Smażone, pieczone, faszerowane....każdy sposób na pieczarkę jest dobry. Mój mąż nie podziela tej miłości, jednak na tartę się skusił i wyraźnie mu smakowała.

Nie wiem czy to kwestia ciasta czy farszu, ale choć w to wątpiłam, jedna kokilka w zupełności wystarcza dla jednej osoby.

Z podanych poniżej składników wyszły mi porcje na 4 osoby.

Sałatka z twarożkiem

Odrobina wiosny na talerzu jeszcze w trakcie zimy. Pyszna zieleninka, w zasadzie w dowolnej kompozycji z dodatkiem twarożku. Ostatnio mój organizm bardzo domaga się takich kolorowych i witaminowych posiłków więc wróciłam do serwowania sałatek na śniadanie.

Zupa z cieciorki, zielonej soczewicy i z domowym makaronem erişte - Hanım Ağa çorbası

Chciałam Wam zaproponować zupę regionalną z tej części Turcji z której pochodzi rodzina mojego męża czyli Sivas i okolic.

Teściowa robi podobną zupę jednak ta, którą znalazłam w styczniowym wydaniu Lokmy zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. Przygotowałyśmy ją razem z Emilią w ramach wspólnego gotowania. Nie wiem czy kojarzycie, ale rodziny naszych mężów pochodzą z tego samego regionu. Sprawdźcie wersje Emilki, bo jak znam życie, pewnie tak samo jak ja odbiegła nieco od głównego przepisu dostosowując go do swoich smaków.

Pizza

Rano świętowaliśmy Dzień naleśnika pysznymi naleśnikami z serem i pomarańczą a wieczorem zapraszam na pizze z okazji Dnia pizzy. Pojęcia nie miałam, ze te potrawy maja swoje święto tego samego dnia, no ale od czego ma się przyjaciół. Oczywiście Emi oświeciła mnie w temacie i zachęciła do przygotowania wspólnego wpisu.

Mam nadzieje, że żaden prawdziwy Włoch po zobaczeniu tego postu nie wpadnie do mnie z vendetą bo z włoską pizza, moja wersja, zapewne niewiele ma wspólnego poza nazwą. 

Ale najważniejsze chyba jest to, że smakuje mnie samej i domownikom. 

Ciekawe jaką wersje przygotowała Emilka,  Marta i Gin biorace udzial w akcji....sprawdźcie koniecznie .

Naleśniki z serem i pomarańczą

Czy wiedzieliście, że mamy dziś Dzień Naleśnika? 

Ja dowiedziałam się wczoraj wieczorem od Emilki i postanowiłam dołączyć się do naleśnikowej akcji. Udział biorą Emi z bloga Turcja od kuchni, Marta z bloga Codzienne gotowanie i Malwina z bloga Filozofia smaku i ja. 

Naleśniki ostatnimi czasy są u mnie w domu dosyć popularne. Stosunkowo szybko się je robi, zawsze mogą być z czymś innym, choć dla mojego małego łobuza istnieją tylko z czekoladą :D no i zawsze to ,,coś,, na ciepło.

Dzisiaj na śniadanie przygotowałam nieco inną wersje, wielojajeczną, ze względy na syna właśnie. On dostał naleśniki z czekoladą a ja zrobiłam sobie z twarożkiem i kandyzowaną skórką pomarańczową.

No i niespodzianka, tym razem odmierzyłam ile czego dodałam. Zwykle robię to na oko bo i tak proporcje mogą ulec zmianie ze względu na wielkość jajek lub jakość mąki. Tym razem jednak chciałam wyjść Wam na przeciw i ułatwić życie :)

Wytrawne scones z oliwkami i szynka

Pyszne wytrawne ciasteczka sprawdzają się świetnie jako przekąska do herbatki, pieczywko do drugiego śniadania, dodatek do sałatek i pożywna, zdrowa wkładka do bento.

Serowe bułeczki - Kaşarlı poğaça

W styczniowym wydaniu Lokmy, mojego ulubionego pisma kulinarnego, znalazłam ciekawy przepis na bułeczki nadziewane żółtym serem. Przeczytałam przepis, wykonianie i postanowiłam ktoregoś dnia zrobić....ten dzień pewnie ciągle by nie nadszedł gdyby nie Emilia która zrobiła te bułeczki i zachęciła mnie zachwalając ich smak. Tak więc w ramch wspólnego gotowania, postanowiłyśmy tym razem zaprosić Was na bułeczki. Zerknijacie na blog Turcja od kuchni i zobaczcie wersje Emilii.

Popołudniu zarobiłam ciasto z nadzieją upieczenia ich na kolacje, jak zwykle jednak coś nam wypadło i nie dałam rady. Ciasto leżakowało więc w lodówce do rana i na śniadanie cieszyliśmy się swieżym i cieplutkim pieczywem.

To ciasto drożdżowe jest dosyć ciekawe jak dla mnie, rośnie jak szalone. W ciągu godiny niemal nie uciekło mi z miski potrajając swoją objętość, przed wlożeniem do lodówki na noc zagniotłam je raz jeszcze a rano po wyjęciu z lodówki okazało sie, że ciasto znów urosło :O już nie tak jak w temeraturze pokojowej, ale niemal podwoiło objętość.